دوكسوروبيسين يكي از مهمترين داروهاي ضد سرطاني مي¬باشد. اين دارو مهاركننده¬ي پيشروي آنزيم توپوايزومراز 2 است. آنزيم توپوايزومراز 2 بازكننده¬ي سوپركويل¬هاي DNA براي انجام عمل رونويسي است. با وجود اين، استفاده از آن به واسطه سميت قلبي محدود شده است. به منظور ايجاد بهترين شكل دارو¬رساني، بسته¬بندي آن در شكل¬هاي نانو¬ذره¬اي مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور بهبود انتقال موضعي، رهايش دارو از نانو حامل¬ها مي بايست به حد كافي آهسته باشد تا از دست دادن دارو قبل از اينكه حامل به ناحيه عملكرد برسد، جلوگيري شده و در نتيجه سميت سيستميك كاهش يابد. سيستم انتقال ليپوزومي يكي از بهترين تكنولوژي¬هاي انتقال دارو مي¬باشد. داكسيل يك فرمولاسيون ليپوزومي پگيله شده است كه به طور فعال با داروي دوكسوروبيسين بارگذاري شده و به دليل مزاياي آن در مقايسه با دوكسوروبيسين آزاد، يكي از مهمترين محصولات ليپوزومي مي¬باشد. HER2 يك تومور ماركر سطحي است كه در حدود 30 درصد سلول-هاي سرطان سينه بيان بالا دارد. انواع مولكول¬هاي آنتي¬بادي جهت انتقال هدفمند داروي دوكسوروبيسين به كار رفته است. نانوبادي¬ها بواسطه اندازه كوچكي كه دارند مزاياي منحصر به فردي براي كاربردهاي كلينيكي دارند. اين مولكول¬ها توانايي شناسايي اپيتوپ¬هاي غير معمول يا مخفي را نيز دارند. به دليل اينكه نانوبادي¬هاي اليگوكلونال اپي¬توپ¬هاي متنوعي را شناسايي مي¬كنند، در شناسايي و اتصال به سلول¬هاي سرطاني با نرخ جهش بالا، موفق¬تر خواهند بود. در اين مطالعه، به منظور فولدينگ صحيح 4 نانوبادي نوتركيب بر عليه HER2، همراه با وكتور حاوي ژن آن¬ها، وكتور 187pMJS- (حاوي دو چاپرون سولفيدريل اكسيداز و پروتئين دي سولفيد ايزومراز) نيز در ميزبان BL21(DE3) E. coli بيان شد و سپس پروتئين¬هاي ذكر شده به روش طبيعي و ريفولد شده با ستون نيكل تخليص شد. ميزان عملكرد آن¬ها در تشخيص آنتي ژن HER2 با تست-هاي فلوسايتومتري و الايزا مورد سنجش قرار گرفت. اين 4 نانوبادي به منظور هدفمند كردن دوكسوروبيسين ليپوزومي بر عليه آنتي ژن HER2 با نسبت مولي يكسان با يكديگر تركيب شد. آزمون¬هاي set up براي بيشترين بارگذاري دارو انجام شد پس از بارگذاري دوكسوروبيسين، بارسطحي و اندازه و تصوير ميكروسكوپ الكتروني ليپوزوم¬هاي هدفمند شده با نانوبادي اليگوكلونال مورد ارزيابي قرار گرفت. ميزان رهايش داروي دوكسوروبيسين آن¬ها در pH هاي 7.4 و6.4 و 5.5 آناليز شد سپس ميزان ورود نانوذرات ليپوزومي در سلول هاي HER2 مثبت و HER2 منفي بررسي و سميت اين نانوذرات نيز مورد آزمايش قرار گرفت. نتايج فلوسايتومتري اثر جذب اين ليپوزوم¬هاي هدفمند شده را بر روي سلول¬هاي بيان كننده HER2 تاييد كردند. نتايج آماري فلوسايتومتري نشان داد عملكرد ليپوزوم¬هاي هدفمند شده با نانوبادي¬هاي اليگوكلونال نسبت به نانوبادي هدفمند شده با منوكلونال با p-value كمتر از 0.05 داشته و نشان دهنده اختلاف معنادار آن-هاست. اين ليپوزوم¬هاي هدفمند شده با نانوبادي¬هاي اليگوكلونال مي¬توانند به عنوان ابزاري نوين براي درمان سرطان¬ پستان كه آنتي ژن HER2 را بيش از اندازه بيان مي¬كنند، مورد استفاده قرار گيرند.

‏ ‏سرطان يكي از بيماري هاي شايع دنياست كه به علت كمبود راهكارهاي درماني مناسب آمار مرگ و مير ناشي از آن بسيار بالاست. امروزه ژن درماني اميدهاي تازه اي براي درمان سرطان ايجاد كرده است. مزيت بزرگ ژن درماني هدفمند عمل كردن آن است يعني مي توان راهكارهايي اتخاذ كرد كه از آن طريق فقط سلول هاي سرطاني را از بين برد. ميدكاين يك فاكتور رشد و تمايز است كه در بسياري از سرطان ها دچار پيش بيان مي گردد و مي توان از پروموتر آن براي ژن درماني سرطان استفاده كرد. در تحقيق حاضر از پروموتر ٩٣٢ ‏جفت بازي ( ٨۴۵ ‏- تا ۶٧ ‏-) ميدكاين جهت كنترل بيان ژن پيش آ پوپتوزي Bid ‏T در سلول هاي سرطاني استفاده شده است. ژن Bid ‏T يكي از ژن هاي قدرتمند در القاي آپوپتوز از مسير ميتوكندريايي است كه به تازكي به عنوان ترنسژن كشنده در ژن درماني سرطان ها مورد توجه قرار گرفته است. در اين تحقيق دو سازه pCMV-tBid ‏و pMK-tBid ‏سازه هاي حاصل به رده هاي سلولي سرطان كبد و نرمال فيبروبلاستي منتقل و بيان ژن Bid ‏T در اين سلول ها و مرگ و مير سلول ها بررسي شد. نتايج نشان داد كه ژن TBID تحت كنترل پروموتر ميدكاين در سلول هاي سرطاني افزايش بيان قابل توجهي و حتي بالاتر از CMV ‏نشان مي دهد، در حاليكه در رده سلولي نرمال بيان كمي دارد. ضمن اينكه آمار مرگ و مير سلول هاي سرطاني كه سازهpMK-tBid رادريافت كرده اند، بيش از سلول هايي است كه - pCMVTBid ‏گرفته اند، در حاليكه در رده نرمال سلول هاي بسيار كمتري در اثر سازه pMK-tBid ‏نسبت به سازه - pCMV TBid ‏بين رفته اند.

گيرنده هاي T سل كايمريك روش خوبي براي ايمنوتراپي سرطان فراهم كرده است بخصوص در مورد سلولهاي سرطاني كه بيان كمپلكسهاي سازگاري سنجي و كمك محركها در آنها كاهش يافته است. نانو بادي ها كوچكترين قطعه آنتي بادي است كه همولوژي بسياري با VH انساني دارد و از قدرت ايمني زايي اندكي برخوردار است. VH استفاده شده در اين تحقيق زنجيره سنگين متغير شتري است كه VHH ناميده اند. سازه رسپتور كايمريكي كه در آزمايشگاه ما ساخته شده داراي VHH-Hing -CD28-CD3Z مي باشد. سلولهاي توموري به ندرت سيگنالهاي كمك تحريكي را فراهم مي كنند و گيرنده هاي كايمريكي كه فقط از طريق CD3Z فعال مي شوند اينترفرون گاما آزاد مي كنند و باعث كشتن سلول هدف مي شوند اما به علت نبود سيگنالهاي كمك تحريكي نمي توانند به طور كامل فعال شوند. اگر چه وجود CD28 باعث رهاسازي اينترلوكين 2 شده و تكثير تومور را محدود مي نمايد اما باعث فعال شدن كامل T سل نمي شود. به منظور بهبود گيرنده هاي كايمريك، اندودامينهاي سه بخشي ساخته شده است. كمك محرك OX40 سيگنال فعالسازي T سل قوي و طولاني مدت را انتقال مي دهد كه براي حفظ پاسخ ايمني بسيار مهم مي باشد. ما فرض مي كنيم سازه سه بخشي سيگنالهاي فعالسازي و حياتي و تكثير را بطور كاملي فعال خواهد ساخت و فعاليت ضد توموري ارتقاء خواهد يافت.